Έρβινγκ Γκόφμαν
| Έρβινγκ Γκόφμαν | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Erving Goffman (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 11 Ιουνίου 1922[1][2][3] Mannville |
| Θάνατος | 19 Νοεμβρίου 1982[2] Φιλαδέλφεια[4] |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος |
| Υπηκοότητα | Καναδάς και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Τορόντο, Πανεπιστήμιο του Σικάγου, Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα και St. John's High School |
| Γνωστός για | The Presentation of Self in Everyday Life |
| Σύζυγος | Gillian Sankoff |
| Τέκνα | Alice Goffman |
| Βραβεύσεις | Υποτροφία Γκούγκενχαϊμ |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | κοινωνιολογία |
| Αξίωμα | President of the American Sociological Association (1982, 1982) |
| Ιδιότητα | κοινωνιολόγος, μη μυθοπλαστικός συγγραφέας και ανθρωπολόγος |
| δεδομένα () | |
Ο Έρβινγκ Γκόφμαν (αγγλικά: Erving Goffman, 11 Ιουνίου, 1922 – 19 Νοεμβρίου, 1982) ήταν Καναδός κοινωνιολόγος, ένας από τους σημαντικότερους στον εικοστό αιώνα. Το επίκεντρο της δουλειάς του ήταν η οργάνωση της καθημερινής συμπεριφοράς. Χρησιμοποιώντας μια ποικιλία ποιοτικών μεθόδων, ανέπτυξε τις ταξινομήσεις των διαφόρων στοιχείων της κοινωνικής αλληλεπίδρασης.
Εκτός από την μελέτη της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, ο Goffman διατήρησε ένα ισχυρό ενδιαφέρον για την κοινωνιολογία της ψυχικής ασθένειας. Αυτό ξεκίνησε το 1950 όταν πραγματοποίησε εθνογραφική έρευνα σε ένα μεγάλο νοσοκομείο στην Ουάσιγκτον. Θεώρησε ότι η μελέτη της καθημερινής αλληλεπίδρασης και η μελέτη της ψυχικής ασθένειας είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Κεντρικά θέματα
- Αλληλεπίδραση
- Η Κοινωνιολογία της Ψυχικής ασθένειας και στιγματισμός
- Έρευνες: η δραματουργία και θεωρία των παιγνίων
Μαζί με πολλούς άλλους κοινωνιολόγους, ο Goffman επηρεάστηκε από τους Τζορτζ Χέρμπερτ Μηντ και Χέρμπερτ Μπλούμερ στην ανάπτυξη του θεωρητικού του πλαισίου. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Ήταν καινοτόμος στην μελέτη της πρόσωπο με πρόσωπο αλληλεπίδρασης (face-to-face interaction) και της μικροκοινωνιολογίας. Επεξεργάστηκε την δραματουργική προσέγγιση και ανέπτυξε πολλές έννοιες που είχαν τεράστια επιρροή. Η μεγαλύτερη συμβολή του στην κοινωνική θεώρηση ήταν η προσέγγιση του για την συμβολική αλληλεπίδραση όπως η δραματουργική διάσταση στο βιβλίο του "The Presentation of Self in Everyday Life". Για εκείνον η κοινωνία δεν είναι ομοιογενής. Πρέπει να δρούμε με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Το άτομο δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα γρανάζι για την διατήρηση του κοινωνικού κόσμου.
Έγραψε τα εξής έργα: Asylums: Essays on the Social Situation of Mental Patients and Other Inmates, Frame Analysis: An Essay on the Organization of Experience, Interaction Ritual: Essays on Face-to-Face Behavior, Forms of Talk.
Το 1961, δημοσίευσε το βιβλίο "Άσυλα" (Asylums: Essays on the Social Situation of Mental Patients and Other Inmates): Δοκίμια για την κοινωνική κατάσταση των ψυχικά ασθενών και των άλλων φυλακισμένων, ήταν από τις πρώτες κοινωνιολογικές μελέτες για την κοινωνική κατάσταση των ψυχικά ασθενών και το νοσοκομείο.
Οι τρεις μορφές του στίγματος που αναγνωρίζονται από τον Goffman, περιλαμβάνουν: την εμπειρία της ψυχικής ασθένειας (ή την επιβολή μιας τέτοιας διάγνωσης), μια φυσική δυσμορφία ή μια ανεπιθύμητη διαφορετικότητα, μια ένωση με μια συγκεκριμένη φυλή, θρησκεία, πεποιθήσεις, κλπ. Τονίζει το γεγονός ότι η σχέση του στιγματισμού είναι σχέση μεταξύ ενός ατόμου και του κοινωνικού περιβάλλοντος με ένα δεδομένο σύνολο προσδοκιών. Έτσι, ο καθένας σε διαφορετική χρονική στιγμή θα παίξει και τους δύο ρόλους, του στιγματισμένου και του στιγματιστή. Ορίζεται ως στίγμα ένα ιδιαίτερο είδος χάσματος μεταξύ της εικονικής κοινωνικής ταυτότητας και της πραγματικής κοινωνικής ταυτότητας.
Τύποι στίγματος:
- Εμφανείς ή εξωτερικές παραμορφώσεις
- Γνωστές αποκλίσεις σε προσωπικά χαρακτηριστικά
- Φυλετική διάκριση.
Κοινωνική σύγκρουση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για τον Γκόφμαν η κοινωνία υφίσταται αντιτιθέμενη στην ατομικότητα. Έτσι προκειμένου το σύστημα να λειτουργήσει σωστά η σχέση κοινωνίας και ατόμου βασίζεται σε μια τυπική συμφωνία και μια ισχυρή αναγκαιότητα. Το άτομο σύμφωνα με τον Γκόφμαν δεν είναι αρκετά ικανό ώστε να διαλύσει αυτή την συμβιβαστική σχέση γι' αυτό και συμμορφώνεται. Τα άτομα είτε υπακούν στην λειτουργία της εκάστοτε κοινωνίας είτε εναλλακτικά συμμετέχουν σε κάποιες δομές, η ύπαρξη των οποίων είναι εφικτή μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας. Στο βιβλίο του το "Άσυλο", ο Καναδός κοινωνιολόγος παραθέτει ποίκιλλες τέτοιες δομές στις οποίες συμμετέχει το άτομο και καταφέρνει να διατηρήσει την ατομικότητα του, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και κυρίως να μην χάσει την έννοια του εαυτού, χωρίς να έρχεται σε σύγκρουση με το κατεστημένο. Ο Γκόφμαν θεωρεί ότι αυτή η σύγκρουση κοινωνίας και ατόμου επιτελεί λειτουργικό ρόλο και δομικό ρόλο για την σωστή λειτουργία του ανθρώπινου συστήματος συμβίωσης. [5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11905281f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Erving-Goffman. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ www
.asanet .org /about /governance-and-leadership /council /presidents /erving-manual-goffman. - ↑ http://info.smkb.ac.il/home/home.exe/2710/2901 Αρχειοθετήθηκε 2011-09-18 στο Wayback Machine., Rony Alfandary MA (1992), Ervin Goffman's Asylums
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «The Social Psychology of Stigma», Brenda Major and Laurie T. O’Brien, Department of Psychology, University of California, Santa Barbara 2004.
- Manning P. 1992. «Erving Goffman and Modern Sociology» Stanford: Stanford University Press.